Sonja komt binnen. Ze kijkt hoopvol.
Het is de eerste keer dat we elkaar spreken. Ze voelt zich een deurmat. Of beter, ze gedraagt zich als een. Men hoeft maar naar haar te kijken of ze heeft het al voor je gedaan. Een ‘eigenschap’ waar gretig gebruik van wordt gemaakt. Hier heeft ze last van. Voelt dat het niet bij haar past. Het vreet energie en daarom wil ze dit patroon graag doorbreken. Ze verheugt zich op wat komen gaat.
=> Alles begint bij de beslissing
Sonja komt binnen. Ze kijkt wat bedrukt.
Na wat doorvragen komt het hoge woord eruit. Na ons vorige gesprek heeft ze nagedacht. Ze wil echt heel graag van het ‘please gedrag’ af, weet ook dat ze het nodig heeft maar aan de andere kant is ze heel bang dat ze zal veranderen door het traject dat ze ingaat. Ze is bang dat ze verandert in een naar mens. Een heks. Een egoïstisch wezen. Ik stel haar gerust. Diegene die de regie heeft is zijzelf. Ze is van nature geen naar mens en dat zal ze niet worden ook.
=> Wezenlijk verander je niet, je wordt eerder meer jezelf.
Sonja komt binnen. Ze kijkt wat gefrustreerd.
Ze is veranderd, dat weet ze. Ze komt veel beter voor zichzelf op. Weet wat haar grenzen zijn en neemt ze in acht. Ze voelt het. Ze ziet het. Ze merkt het. En het voelt zo goed! Maar de ‘anderen’ zien de verandering helaas nog niets. In ieder geval behandelen ze haar nog net zoals voorheen. Alsof er niets veranderd is. Ik herken het. Het is een feit:
=> Soms is het moeilijk om nieuw gedrag te zien.
Sonja komt binnen. Ze kijkt strijdvaardig.
Ze heeft zich niet laten ontmoedigen en heeft haar nieuwe gedrag voortgezet. Wat haar geholpen heeft is dat ze beseft dat haar nieuwe gedrag een ander niet altijd uitkomt. Dat men vaak de neiging heeft om iemand te benaderen zoals men het gewend was. Wat haar geholpen heeft is het benoemen van waar ze tegen aan loopt. Ze beseft:
=> Soms is het voor een ander moeilijk om nieuw gedrag te accepteren.
Sonja komt binnen. Ze kijkt verrukt.
Het is haar gelukt. Ze heeft resultaat geboekt! Ze kan zichzelf zijn en tegelijkertijd een goeie relatie met haar collega’s behouden. Sterker nog, ze wordt gerespecteerd, haar groei wordt gezien en ze krijgt zelfs welgemeende complimenten.
=> Soms is het gewoonweg een kwestie van tijd
Sonja komt binnen voor ons laatste gesprek.
Wat bespreken het doorlopen traject. ’Dat we de kern van mijn ‘please gedrag’ eruit gehaald hebben voelde heel goed. Dat was al zo’n opluchting. Hierdoor kon ik al veel beter mezelf zijn. De tools die ik daarna leerde heb ik stap voor stap toegepast. Ik voel me goed, veel rustiger en ontspannen.’
Weet je, zegt ze, ‘ik zal voortaan altijd anders naar mensen kijken.’
‘Ik weet nu hoe veel inspanning het vergt om gedrag te veranderen. Hoe spannend dat is.
Wat ik lastig vond is dat ik wel veranderde maar mijn omgeving niet. In ieder geval niet direct. Het is heel moeilijk wanneer mensen op je blijven reageren alsof je nog steeds dezelfde bent terwijl dat niet zo is.
Het voelde soms als een weigering om mij te zien zoals ik ben. Soms was ik echt beledigd. Toch begrijp ik het ook. Ik weet echt wel dat mijn oude gedrag goed van pas kwam. En tegelijkertijd zie ik in dat ik het zelf heb laten gebeuren. Ik zie ook dat het steeds beter ging naarmate ik me beter profileerde. ‘It takes two to tango’ zoals je zegt.
Ik weet nu dat je er niet zomaar vanuit kan gaan dat iemand net als gisteren is. Of vorige week, vorig jaar. Het is waar wat je zei: Ontmoet elke persoon elke keer alsof het de eerste keer is dat je hem of haar ontmoet. Je weet nooit wat er gebeurd is in de tijd dat je elkaar niet hebt gezien. Er kan zomaar iets veranderd zijn.
En om terug te komen op mijn angst
Ik weet nu dat mijn gedrag los staat van wie ik ben. Wie ik ben staat vast, mijn gedrag kan ik kiezen. Weet je wat het mooie is Karen?
=> Ik ben veranderd en toch ook weer niet. ‘
- Karen van Hout
Comments are closed.