Als kreeften een dokter zouden hebben

Veranderingen.

Het doet altijd pijn. Een beetje op z’n minst.
De vraag is, doet de ‘verandering’ pijn of is het de pijn die je doet veranderen? Een interessante vraag die op verschillende manieren te beantwoorden is.

Maar hoe ga je hier dan mee om.

Is het niet zo dat we altijd proberen pijn te vermijden? En de verandering dus ook? En als je er moedig toch doorheen gaat, hoe kun je dat dan het beste doen?
Toevallig stuitte ik op een filmpje met Rabbijn Twerski wat hier op aan sluit.
Hij las een artikel over hoe kreeften groeien. Nu vond hij dat op zich een niet zo boeiend onderwerp maar er was wel wat hem raakte in het verhaal. En mij ook.

Ik vertel het je hier:

Hij las dat kreeften hele zachte beestjes zijn. Zij leven in een harde rigide schil wat zo hard is dat deze niet uit kan zetten.

Maar ook kreeften groeien. Hoe moet dat dan met de schelp? De kreeft heeft daar een oplossing voor gevonden.

Als een kreeft groeit, wordt zijn schil heel krap. Het zachte beestje komt onder druk te staan en voelt zich oncomfortabel. Hij zoekt een rots waaronder hij kan schuilen zodat hij niet aangevallen kan worden. Daarna werpt hij zijn schil af en produceert een nieuwe.

De kreeft groeit door en uiteindelijk is deze nieuwe schelp ook te krap. Hij gaat terug onder de rots, werpt wederom zijn schelp af en bouwt de volgende passende schelp. En zo gaat het door.

Waar het in dit verhaal om gaat:

Dat wat de kreeft stimuleert om te groeien, is dat hij zich niet meer prettig voelt. Het ongemak wat hij ervaart maakt dat hij de stappen zet die nodig zijn om de groei door te zetten.

Een glimlach verscheen op mijn gezicht toen Rabbi vertelde van mening te zijn dat als kreeften een dokter hadden, ze nooit zouden groeien. Een arts zou de kreeft namelijk- volgens hem-  een pijnstiller geven waardoor de kreeft zich weer prima voelt en niet meer de behoefte heeft om zijn schil af te leggen. Hij zou blijven zoals hij was. Zo had ik het nog niet gezien maar ik denk dat hij gelijk heeft. Is dat bij ons mensen niet net zo? Als je het ongemak niet ( meer) voelt, verdwijnt de impuls tot het zetten van de nodige stappen.

Wat je hier kunt halen is:

Tijden van tegenslag zijn tijden van groei. Pijn, een oncomfortabel gevoel maakt dat je de stappen zet die je nodig hebt om je weer prettig te voelen. In de tussentijd bescherming en hulp zoeken is prima. Zelfs aan te raden. Het geeft je de gelegenheid om in een veilige omgeving het ‘oude’ af te leggen en het ‘nieuwe’ eigen te maken.

Zodat je weer verder kunt.

Heb je nog een vraag? Laat het me weten in het contactformulier.
Denk je dat anderen deze blog moeten lezen? Deel hem gerust.

 

Comments are closed.