Ken je dat?
Dat er ”iets” speelt maar je kunt je vinger er niet op leggen? Iets wat niet benoemd kan worden maar waar je wel last van hebt? Dat z’n uitwerking niet mist?
Ken je dat? Dat je reageert op je collega op een manier die eigenlijk niet passend is? Je weet niet waar het vandaan komt maar je kunt het niet laten. Die persoon roept die reactie nou eenmaal bij je op.
Ken je dat? Je hebt je baan maar bent constant met andere zaken bezig die jouw aandacht vragen. Het lijkt wel of je twee banen hebt.
Doelen halen, liefde, relaties, het lukt je niet hoe hard je je best ook doet. Hoeveel boeken je ook leest, hoeveel je er ook over praat. Je kunt je vinger er niet op leggen. Herken je dat? Of een van de punten hier boven? Misschien kun je zelf nog iets noemen?
Door systemisch te werken wordt het onzichtbare, ‘dat wat je nog niet weet’, zichtbaar gemaakt. In plaats van te focussen, zoom je uit. Kijk je naar de verschillende elementen die met jouw vraag samenhangen. Verbanden, patronen, relaties tussen deze elementen.
Ik hou ervan. Om te onderzoeken en te ontdekken. Juist naar dat onzichtbare. De verborgen schat in jou zelf. Ik geloof in de potentie van ons allemaal. Het enige wat ons tegenhoudt is dat we niet altijd door hebben wat we precies kunnen. Of wat we nodig hebben. Welke hulpbronnen we hebben. En wat we willen.
Hoe kun je die ontdekken?
– Maak het groter, zoom uit, “zet jezelf in het publiek”.
– Kijk naar het podium van het leven, wat speelt zich af?
– Kijk naar je medespelers en factoren die met je vraag samenhangen.
– Laat het zich presenteren, laat het gebeuren.
– Wat zie je? Wat voel je? Wat zie je gebeuren?
– Verander iets, speel ermee, wat gebeurt er dan?
Er ontstaan inzichten in storende factoren en ook is zichtbaar wat je kunt doen om het “script” te herschrijven zodat het weer “klopt”. De mogelijkheden zijn in zicht, duidelijkheid wordt geschept en het doel komt steeds dichterbij.
Hoe fijn is dat!?
Comments are closed.